(62)
و اکنون من در سایه نشستم.در کنارم صدفی برق میزند.آفتابی نیست. آسمان ابریست و سپس صدای باران و باران و باران که من آن را عاشقم. حال باران به من عشق و صفا میبخشد. گرچه آفتابی در کنار خویش ندارم. گرمای لذت بخشی از میان قطرات سرد باران حس میکنم. دیگر فارغ از حرص و نگرانی روزگار میگذرانم. بارانی زیبا در گرمای تابستان همه را عاشق میکند.عاشق خدا و فارغ از غیر خدا.
"مهربون"
شکلات شیرین به تلخی گراییده
و من که ترجیحم شیرینی است
وجود طعمٍ تلخٍ دهانم را عادت کرده ام
خودم می پرسم شکلات تلخ دارید؟
و آن را با نسکافه ای تلخ سر میکشم
تلخ و تلخ... آیا حاصلش شیرینی است؟
هست! من آن را تجربه کردم، با تمام وجود
آن را حس کردم. آن را فهمیدم
تلخی ای شیرین نما.شیرینی ای تلخ نما.
یا شاید پارادوکسی است این زندگیه رویا نما!
تلخه شیرین. شیرینه تلخ. تلخ شیرین. تلخ تلخ تلخ
این طعم دهنده ی تلخی را با تمام وجود دوست دارم
ای رویای تلخه من. ای تلخیه خوش مزه ام!
شیرینه شیرینه زندگیه مریم باش!!!!
از: مهربون
(۵۷)
سلام دوستای خوبم
.حالتون خوبه؟
امروز اومدم تا یه مطلب از تولد یه نفر براتون بذارم. تا الان تولد چند نفر از دوستام رو اینجا تبریک گفتم اما الان نوبت رسیده به تولد ...یه دختری که این روزا خیلی درگیر درس و کار و زندگیه
.به کسی که خیلی دوس داره زود به زود به لینکای دوستاش سر بزنه و آپ های قشنگشون رو بخونه. اما وقت نداره و دپرسه
!!! این یه مطلب خاصه. میدونید چرا؟ چون کسی که تبریک میگه با اونی که بهش تبریک میگه یه نفره و یه روح در یه بدنه
! و حالا میدونین که اون کیه.
وحال امسال دو های زندگی ام موازی گشته
سالی که درکنار این دو ها باید دویدن را تجربه کنم
امسال که با سال های دیگر قدری متفاوت است
دو و دویدن و واهمه و وهم و رویا، همه و همه با هم
چرا و برای که و چه،این همه تلاش و سرعت دو؟
و ان قلبم که دائم در تپش است. از برای که؟یا چه؟یا کجا؟
و حسم... این حس پر از تردید!!!خدا را شاکرم که مرا....
مرا با این شک ها در هاله ای از ابهام تنها رها نساخته
و اوست که راهگشای راه زندگی من است
و حال این دل نوشته شاد باش کیست؟ آیا گوینده این دلنوشتــــــــــــه؟!
آری... شاد باش مریم که خدا همیشه با توست و در همه ی سختی ها یاورت
حال که دو های زندگی ات موازی گشته : 22 مهر ، تولد 22 سالگی ات
مبارکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر از: مهربون
(۵۶)
Come stop your crying
It will be all right
Just take my hand
Hold it tight
I will protect you
from all around you
I will be here
Don't you cry
For one so small,
you seem so strong
My arms will hold you,
keep you safe and warm
This bond between us
can't be broken
I will be here
Don't you cry
'Cause you'll be in my heart
Yes, you'll be in my heart
From this day on
Now and forever more
You'll be in my heart
No matter what they say
You'll be here
in my heart always
Always
Sometimes in life, you find a special friend; someone who changes your life just by being part of it.
Someone who makes you laugh until you can't stop;
someone who makes you believe that there really is good in the world.
Someone who convinces you that there really is an unlocked door just waiting for you to open it.
This is forever friendship.
When you're down, and the world seems dark and empty, your forever friend lifts you up in spirit
and makes that dark and empty world suddenly seem bright and full.
Your forever friend gets you through the hard times, the sad times, and the confused times.
If you turn and walk away, your forever friend follows.
If you lose your way, your forever friend guides you and cheers you on.
Your forever friend holds your hand and tells you that everything is going to be okay.
And if you find such a friend, you feel happy and complete, because you need not worry.You have a forever friend for life, and forever has no end
منبع:کانون سوژه ها
(55)
این رو واسه یکی از دوستام نوشتم:
او رفت و چشمان دخترک به چهار چوب در خشکید
دختر همچنان مات و مبهوت بود که چرا؟ چه شد؟
چه خطایی کرده بود که مستحق چشیدن طعم تلخ دوری بود؟
پسرک رفت و دختر را در هاله از ابهام و سکوت و غم تنها گذاشت
دختری که همیشه در کنار او بود
وای که ما انسان ها چقدر فراموش کاریم..........
" از مهربون( مریم)"
و من... ایستاده ام در شب
یا که روز است و چشمانم آلبالو می چیند؟
یا که گیلاس است؟ فرقشان چیست؟
ترش و شیرین اند. اما هر دو سرخ اند...
یا که خون آلود؟ کسی چه میداند!
شاید هم آلبالوها و گیلاس ها روزی چشمان من و تو بودند...
چه کسی آن ها را چید؟ کسی چه میداند!
از:مهربون (مریم)
(۵۰)
به عنوان ۵۰ مین مطلب وبلاگم ۱ آهنگین دل نوشت رو واسه دوستای عزیزم مینویسم. این راجب یکی از معضلات احساسیه جامعه است که البته مصداقه همه نیست. اینو واسه اون عده ی کم نوشتم.
دختری در آفتاب و در مه
چشم به افق دوخته خسته دل شکسته
که این دنیا پر از گرگ است یا که...
یا که فرشته اند و زمانه نشان گرگ بر آن ها زده!
اما همه ی ما فرشته بودیم روز اول
حال بگردیم به این سو به آن سو
آیا فرشته ای میبینید؟
به سختی می توان یافت فرشته ها اما
گرگان او را طعمه کرده یا قصده گرگ کردنش دارند
دنیایی پر از گرگ و صدای اوووووووووووی گرگان در گوش....
خدا یا از تو میخواهیم نجات فرشتگان زمینی را
از: مهربون(مریم)
"دل مریم"
روح خسته ام را دیگر هیچ مرحمی التیام نمیکند
و اکنون این دل خسته و فلب شکسته کدامین سو را نظاره گر است؟
در افق بسته چکاوکی دل شکسته غمه مرا ترانه میسازد
در پس جنگلی تاریک شغالی پیر به من پوز خند میزند
آه این چه رسمی است ؟ زمانه با دل چه میکند؟
من احساس خود را فریاد میزنم اما...
گویی در خلع در سکوت به گوش دیوار فریاد میزنم
چه کسی حس مرا با تمام وجودش لمس میکند؟
آنگاه که در کوچه های تاریک شهر غم زده ی پرنیان
اشباحی خاکستری به سوی قلبم هجوم می آورند و آن را طلب میکنند
طالب قلبی خسته اند که نشان محبت در آن گم شده است
این چه رسمی است؟ قلبی که ماهی ها در دریای محبت آن شاد میزیستند
حال غبار خاک کف دریایش به چشم هر مسافری مینشیند و اشک را...
اشک را به دیدگانش هدیه میدهد و آه را به دل آنان
من پرواز خواهم کرد به سوی درخشش ذره ای نه چندان بزرگ اما...
بزرگ ، به قدری که دل مرا روشن خواهد کرد
آه! چه لذت بخش است حس ورود ذره به قلبم
آنگاه که در غار تاریک تنهایی ها واشک ها قدم میزدم،ذره ی کوچک قلبم را روشن کرد
دیگر پایم با قلوه سنگ های کینه و حسد و نفرت برخورد نمیکند
و مرا به قعر دره ی تاریک تر غار نمی افکند
من امید آن دارم و به خود می گویم که این نشانه ای از لطف حق است
خدایــــــــــا!!! دستانم به سوی توست و چشمانم به درگاهت نظاره میکند
دیگر اجازه ی رفتن به آن نمیدهم
او مهمان خانه ی قلبم نیست بلکه صاحب خانه است
دیگر اوست که مهمان خانه اش را انتخاب میکند و در را به رویش میگشاید
دیگر از قلب مریم بوی مریم بهاری به مشام میرسد...
پا نوشت: ذره: هر چیز بسیار ریز در شعاع آفتاب - نقاط نور ریز در تشعشع آفتاب
خاکستری: بین سیاهی و سفیدی- نه خوب نه بد
از مهربون: (مریم)
سلام دوستای عزیزم. دوس دارم توی وبلاگم توی دهکده ی احساسات براتون از احساس بگم از همه جور احساسی. چه خوب و چه بد. به نظر من احساسات از مهم ترین و شیرین ترین آفریده های خداست که اگه نبود دنیا معنی نداشت. گاهی عقل صرف نمیتونه راه به جایی پیش ببره. احساسه که میتونه به دل سنگم رسوخ کنه.
